راز موفقیت نروژ در گذر به خودروهای الکتریکی
به گزارش پایگاه خبری پل تنگ؛، نروژ در سال ۲۰۱۷ هدفی برای حذف فروش خودروهای سوخت فسیلی تا سال ۲۰۲۵ تعیین کرد. در آن زمان این هدف بیشتر شبیه به یک خیال‌پردازی بود تا یک برنامه عملی، به‌ویژه از سوی دولتی که تحت رهبری ارنا سولبرگ، حامی تولید نفت و شناخته‌شده به عنوان “ارنا آهنین” قرار داشت. اما اکنون که به موعد تعیین‌شده نزدیک می‌شویم، به نظر می‌رسد که نروژ به این هدف دست خواهد یافت.
البته این موفقیت تا حد زیادی از طریق صادرات سوخت فسیلی کشور امکان‌پذیر شده است (که در سال ۲۰۲۳ به مبلغ ۱۰۸ میلیارد دلار رسید) اما در مقایسه با کاهش فروش خودروهای الکتریکی در اروپا و پیشرفت کُند در ایالات متحده، که در آنجا پذیرش خودروهای الکتریکی با خطراتی روبروست، این موفقیت چشمگیر است. هدف اولیه «اتوتوپیایی» بود، به گفته هارالد آندرسن، رئیس انجمن واردکنندگان خودرو نروژ، که شرکت‌هایی از جمله تولیدکنندگان چینی تا فولکس‌واگن آلمان را نمایندگی می‌کند. وی می‌گوید: «ما اهداف بلندپروازانه‌ای تعیین کردیم، اما این اهداف با سیاست‌های مناسب دنبال شدند.»
رونق خودروهای الکتریکی در نروژ
سیاست‌های نروژ عمدتاً شامل مشوق‌هایی است که به سال ۱۹۹۴ برمی‌گردد، زمانی که خودرو الکتریکی «تینک سیتی»، که برای اولین بار در المپیک زمستانی لیلهامر به نمایش درآمد، از مالیات‌های ثبت‌نام معاف شد. با پیشرفت تکنولوژی در دهه‌های بعد، دولت‌های متوالی مشوق‌هایی مانند پارکینگ رایگان، دسترسی به خطوط اتوبوس و معافیت از عوارض جاده‌ای، مالیات بر ارزش افزوده و دیگر هزینه‌ها را برای رانندگان خودروهای الکتریکی فراهم کردند.
اگرچه نروژ برخی از مزایا را از سال ۲۰۲۳ به بعد کاهش داده است (برای مثال خریداران مدل‌های گران‌قیمت باید بخشی از مالیات بر ارزش افزوده را پرداخت کنند) اما مهم‌ترین مزایا هنوز برقرار هستند که خودروهای الکتریکی را به جزئی از زندگی روزمره نروژ تبدیل کرده است. به همین دلیل، تعمیرگاه‌ها در حال سرمایه‌گذاری در آموزش و تجهیز امکانات برای کار با باتری‌های خودروهای الکتریکی هستند. شبکه‌های سوخت‌رسانی مانند Circle K پمپ‌های بنزین خود را حذف کرده‌اند تا جای آنها را به پریزهای برقی اختصاص دهند. همچنین اپراتورهای شبکه برق با درخواست‌های فراوانی برای نصب لینک‌های برقی با ولتاژ بالاتر برای ایستگاه‌های شارژ روبرو هستند.
خودروهای الکتریکی ابتدا در شهرهایی مانند اسلو و برگن ریشه گرفتند، اما اکنون در مناطقی دورافتاده مانند جزیره قطبی سفالبارد و کیرکِنس، که چند کیلومتر از مرز روسیه فاصله دارد، نیز دیده می‌شوند. طبق اعلام فدراسیون جاده نروژ، در سپتامبر، باتری‌ها حداقل ۹۰ درصد از خودروهای جدید فروخته‌شده در هر استان نروژ را تأمین کرده‌اند و در برخی مناطق این رقم به ۹۸ درصد نیز رسیده است. با این حال، خودروهای الکتریکی امروزه تنها یک چهارم از خودروهای موجود در جاده‌ها را تشکیل می‌دهند و احتمالاً تا سال ۲۰۳۰ به نیمی از خودروهای جاده‌ای نخواهند رسید.
موفقیت خودروهای الکتریکی در نروژ
در حال حاضر در نروژ حدود ۱۷۰ مدل خودرو الکتریکی برای انتخاب وجود دارد. تسلا به پرفروش‌ترین برند تبدیل شده و تولیدکنندگان چینی مانند ایکس‌پنگ، بی‌وای‌دی و نیو در حال رقابت برای جلب مشتری در اسلو هستند. فروشندگان نیز برای جذب مشتریان از جشن‌های سوسیس و گردش‌های خانوادگی به مزارع آلپاکا استفاده می‌کنند.
در حالی که دیگر کشورها تلاش دارند تا انتقال از سوخت‌های فسیلی را تسریع کنند، به نظر می‌رسد که آنها می‌توانند از استراتژی نروژ که مشوق‌ها را ارائه می‌دهد بدون اینکه به طور کامل فروش خودروهای احتراقی را ممنوع کند، بهره‌برداری کنند. اگرچه خودروهای پرمصرف هنوز هم می‌توانند در سال ۲۰۲۵ و پس از آن به فروش برسند، با توجه به مقیاس مشوق‌ها (که به میلیاردها دلار درآمد مالیاتی از دست رفته منجر شده) خودروهای الکتریکی هزینه مالکیت بسیار کمتری دارند.
ابتدا، جذابیت خودروهای الکتریکی محدود به نروژی‌هایی بود که بیشتر به محیط زیست توجه داشتند، اما اکنون با افزایش اعتماد به تکنولوژی و گسترش گزینه‌های شارژ، این وضعیت در حال تغییر است. کریستینا بو، دبیر کل انجمن خودروهای الکتریکی نروژ، می‌گوید: «در گذشته، معمولاً خریداران خودروهای احتراقی را به عنوان پشتیبان نگه می‌داشتند، اما اکنون تقریباً دو سوم از خانوارهای دارای خودرو الکتریکی تنها از باتری استفاده می‌کنند.» او ادامه می‌دهد: «مردم با چشمانی درخشان به من می‌آیند و می‌گویند که هیچ‌گاه نمی‌خواستند خودرو الکتریکی بخرند، اما اکنون به داشتن یکی افتخار می‌کنند.» این تجربه درسی برای کشورهای دیگر است.
پایگاه خبری پل تنگ – رضا نوری مقدم
